LEES VERDER
Over selectieve verontwaardiging gesproken. Heel Nederland viel over de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema na de demonstratie tegen racisme op de Dam omdat de anderhalvemetermaatregel werd geschonden. Dan mag de burgemeester van onze fijne gemeente blij zijn dat er nog geen bom is gebarsten na de heropening van de kroegen.
Op de plekken waar ik ben geweest was het beregezellig en hield nagenoeg niemand zich aan de coronamaatregelen. Ook ik niet. En uit een kleine rondgang in de kennissenkring buiten Goor kon ik opmaken dat het elders in den lande niet veel anders was.
Loffelijk
De BOA’s en politie paradeerden vrolijk door het centrum en moeten toch ook gezien hebben dat er wel heel veel en heel grote familie’s op de fiets bij elkaar kwamen. Ze hielden het bij waarschuwen en dat kun je loffelijk noemen. Je kunt je ook afvragen wat die regels nog voor zin hebben.
Hof van Twente is redelijk coronavrij gebleven en de lage cijfers zijn nu al wekenlang stabiel. Al is elk slachtoffer er natuurlijk één te veel. Maar ik vraag me wel hardop af het niet anders had gekund de afgelopen maanden.
De teller staat op vier coronadoden in Hof van Twente. Vier te veel, begrijp me niet verkeerd. Maar omdat er geen bijzonderheden mogen worden vrijgegeven blijven er veel vragen borrelen. Waren die mensen ook niet overleden bij een stevige griepgolf?
Ik sprak iemand over coronazieken in Holten. De meesten waren binnen een paar dagen weer ‘op de lappen’. Een enkeling merkte er, op de positieve test na, zelfs helemaal niets van.
Onbehaaglijk
Ik heb makkelijk schrijven. Ik woon niet in Uden. Of Hasselt. Of Heerde. Plaatsen waar corona hard en meedogenloos heeft toegeslagen. Ik woon wel in Goor en heb steeds meer het onbehaaglijke gevoel dat ik ben meegezogen in een rare film van tegenstrijdige regels en onwetendheid.
Waarom mag mijn zoon de ene dag als jeugdspeler wel trainen met contact en de volgende dag als senior niet? Wel volle vliegtuigen door luchtverversing? Niet uit te leggen. Net als de kleurplaat van vakantielanden met de codes groen, geel, oranje en rood. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Ik weet eigenlijk niet wat erger is: een wereld met corona of een wereld waar niemand weet waar ‘ie aan toe is. In mijn anderhalvemeterzone is iedereen welkom en ik respecteer iedereen die dat liever niet wil. ‘Waj niet wilt dat oe geschiedt, doe dat ook een ander niet’. Een aloude wijsheid waar zelfs corona niet tegenop kan.
Journalistiek tags: