Onder het mes

'He'j een zeer been ofzo?" Die vraag kreeg ik de laatste tijd steeds vaker. En ja, ik liep zeker het laatste jaar steeds slechter. Daar zit een verhaal aan vast.

Daarvoor moeten we terug naar begin jaren 80. Zonder te pochen: in mijn jonge jeugd was ik best een aardige voetballer, maar het viel steeds meer mensen op dat ik steeds vreemder begon te lopen. Een reeks van onderzoeken startte en op mijn vijftiende volgde een operatie aan mijn rechtervoet waarbij pezen werden verlegd. Eigenlijk al einde voetbalcarrière.

Aangeboren

Maar de zoektocht naar de oorzaak van dit alles ging door. En zo belandde ik rond 1990 bij René Marti, orthopeed van het AMC in Amsterdam die onder meer bekend werd door Marco van Basten te behandelen. Na onderzoek en bestudering van mijn dossier kwam hij tot de conclusie dat het een aangeboren afwijking was, waarschijnlijk door zuurstofgebrek. Hij constateerde ook dat mijn hele rechterkant beduidend minder ontwikkeld was dan de linkerkant. Daarom was en ben ik dus altijd compleet linkshandig en -benig.

Aangepast schoeisel

Daarna bleef alles zoals het was, totdat het lopen weer verder achteruit ging. Via Het Roessingh kreeg ik rond mijn 35e aangepast schoeisel om mijn rechtervoet enigszins in toom te houden. Met wel de mededeling dat die voet ooit op enige wijze vastgezet zou moeten worden.

Met die orthopedische schoenen ging het jarenlang naar behoren. Maar ik merkte de afgelopen anderhalf jaar dat lopen opnieuw steeds moeizamer ging. Terug naar de tekentafel dus. Het OCON in Hengelo stelde voor om de voet vast te zetten, maar de OCON-orthopeed vertelde er wel meteen bij dat ik voor die specialistische operatie naar de Sint-Maartenskliniek in Nijmegen moest.

Operatie

Daar werd mij een zogeheten triple artrodese voorgesteld. Daarbij wordt het hielbeen doorgezaagd en de achtervoet op drie plaatsen vastgezet. Het enkelgewricht kan nog wel gebruikt worden zodat de voet 'normaal' kan worden afgewikkeld. Die operatie is dus deze week uitgevoerd. In het gunstigste geval kan ik in de toekomst weer een fatsoenlijk eind wandelen en misschien zelfs afscheid nemen van orthopedisch schoeisel. Maar eerst wachten acht weken gips en daarna een maand brace. Het complete herstel kan zomaar een jaar duren. We zijn er dus nog lang niet.