Voetstoots

Voetstoots

Het is hökkel’n voor mij deze maanden. Dat heeft alles te maken met een ingrijpende operatie aan de voet en de daaropvolgende herstelperiode. Na vier weken onbelast gips volgde een maand loopgips en nu stap ik in het rond met een zogeheten walker, die brace word ik ook geacht minimaal vier weken te dragen.

Het OCON in Hengelo/Almelo voert dergelijke ingrepen niet uit en verwees mij door naar de Sint-Maartenskliniek in Nijmegen. Daar ging op 21 december het mes in mijn rechtervoet. Allemaal bedoeld om weer (iets) beter te kunnen lopen. Geen ongeluk dus, maar een gepland traject.

Ergernissen

Tijdens de herstelperiode ga je gekke dingen uitprakkizeren. Zo begon ik mij te ergeren aan al het snoerwerk dat her en der in Huize Schabbink rondslingert om tal van apparaten op te laden. Op internet begon ik een zoektocht naar een multifunctionele oplader waaraan meerdere apparaten gekoppeld konden worden. Ik spitte door prijzen en specificaties en na twee uur was de keus gemaakt. Tijd voor de volgende ergernis: de kapstok, waar het een woud van (ongebruikte) jassen is.

Plastisch chirurg

Zaterdagochtend sloeg ik de krant open en las in een ruk het verhaal uit over de plastisch chirurg die sinds 1 januari (ook) werkt in een Twentse kliniek. Saillant detail: hij heeft een eigen praktijk in Berg en Dal, in de buurt van de Sint-Maartenskliniek. De arts kreeg een veroordeling aan de broek omdat hij masturbeerde tijdens een video-consult. Nota bene met een patiënt met oogklachten. Nee, niet gaan beelddenken nu!

Ik besefte plotseling dat ik mijn orthopeed in Nijmegen totaal niet had nagetrokken! Niet eens gegoogeld. Dus wel een paar uur besteden aan een oplader van een paar tientjes en een kapstok, maar van de man die twee-en-half-uur in mijn voet wroette en mij maanden laat herstellen, weet ik eigenlijk alleen zijn naam. De operatie is geslaagd. Zegt hij. Ik neem het aan. Voetstoots.

‍