Wel beeld, geen geluid.

Binnenkort moet ik onder het mes voor een best wel ingrijpende voetoperatie. Het OCON in Hengelo durfde zich niet aan die ingreep te wagen en zo belandde ik in Nijmegen bij de bekende Sint-Maartenskliniek.

Nadat de orthopeed me tijdens het eerste gesprek uit had gelegd wat er allemaal gaat gebeuren volgde deze week een onderhoud met de anesthesioloog. Wie zegt u? Dat is de arts die me onder zeil moet brengen. Of dat via beeldbellen kon. Nou ben ik bepaald geen digibeet, dus vooruit met de geit. Scheelde me tenslotte weer een tripje naar Nijmegen.

Circus

Maar toen begon het circus. Diverse herhalingsmails om toch maar vooral een speciale patiënten-app te installeren op mijn mobieltje. Die stond er na wachtwoorden, pincodes en activatiemails uiteindelijk op. Het grote moment brak aan: contact met de verdovingsmevrouw via de app. “Hallo”, begroette ik. Het bleef stil aan de andere kant. Nou ben ik via mijn vrouw wel aardig bekend met het fenomeen ‘wel beeld geen geluid’ na een avondje doorzakken, maar dit werd een nieuwe ervaring. “Ik zie u wel, maar ik hoor u niet’, probeerde ik het opnieuw. Mijn gesprekspartner zag ik vervolgens frummelen aan haar microfoon. Zonder het gewenste resultaat. De verbinding werd verbroken en meteen daarna klingelde mijn mobieltje. “Dan maar op de ouderwetse manier”, klonk het aan de andere kant. Ik dacht meteen hoeveel tijd er was verspild met mails en installatie van de app. En aan al die mensen die het liefst wegblijven van de digitale wereld. Simpelweg omdat ze er de weg niet weten.

Vuig bandje

Nog zo’n voorbeeld. Concertbezoek. Kaartjes kopen kan eigenlijk alleen via internet. Nou ga ik eigenlijk nooit naar mega-optredens, maar om mij heen hoor ik vaak dat kaartjes bestellen voor, ik noem maar wat, de Rolling Stones al een festival op zich is. Zo belandde ik via, uiteraard op internet bestelde kaartjes, in het Burgerweeshuis te Deventer. Met de trein, waar je in Goor al jarenlang geen kaartje meer voor kunt kopen aan een kassa met contant geld. Het zaaltje bleek uitstekend geschikt voor een smerig, vuig bandje en juist dat stond niet geheel toevallig op het podium. Tijd voor een lekker glas bier. U raadt het al: betalen kon alleen digitaal.

Ik moest even denken aan mijn moeder. En al die andere ouderen die niet zijn opgegroeid met internet. Ja, de wereld wordt kleiner met het stijgen der jaren. En wat doen wij met z’n allen akelig ons best om dat proces te versnellen.

‍